سراب است و سراب ....

آرامش چشمانم نه از آسایش روح بلکه خستگی جان است که روحم را به دنبال می کشد

این جا لحظه ها گمشده اند ، انگار که سکون است و سکوت ، شاید در امتداد جاده سرابی دوباره است که پاهایم را توان دوباره ای نیست

این جا .... و اما سپاس

این جا من هستم و آدمهایی که به وسعت دنیایی از عشق در قلبم دوستشان دارم

آدم هایی که آمدند و در زندگیم ماندند و با ماندشان رنگ دنیا را در برابردیدگانم درخشان تر کردند

و اما سپاس بر همه شما که وفایتان مهر صداقتی بود بر دل و جانم

دوستتان دارم و تا ابد مهرتان بر تارک وجودم جاودانه می ماند

سپاس

او را ...

بر لب نامش را

در دل عشقش را

و در ذهن حضورش را لمس میکنی

آدم هايي متفاوت


گاهي آدم هايي وارد زندگي ما مي شوند و دنيا و نگاه ما را تغيير مي دهند

تا حالا به چنين انسانهايي برخورديد ؟

دوباره باز ...

باز بیتاب نوشتنم  ، باز واژه ها صدایم میزنند

                                    شکفته میگردد احساسم

                                                                       و دوباره باز ...